Bugün yaşadığımız sürecin ağırlığını neoliberalizmin pompaladığı bağımsızlık ve rekabet inancında ve gerçeklikten kopuşla açıklayabiliriz ancak. Yalnızlığa tahammülsüzlük de, boşluk duygusu da, kimlik karmaşası da ancak bu meselelerin çözümüyle hafifletilebilir.
Evet, toplumsal bir rahatsızlık var. Kimse kimseden memnun değil ve herkes birbirini kibar olmamakla suçluyor. Sert atışmalar, ters cevaplar eşliğinde yaşayan toplum hâline dönüşüyoruz. “Yeterince benzer düşünen ve yeterince kibar olan insanlarla yaşamak istiyoruz” diye anlıyorum tüm bunları görünce. Herkes bağımsız, hür ve teklik peşinde ancak ülkelerde yaşamak böyle bir şey değil. İstanbul trafiği ile yüzleşmiş herkes bilecektir. Düşünü kurduğunuz teklik, ya da her ne olası şey ise İstanbul trafiği kadardır. Birbirimize bağlıyız ancak çok uzağız. Nezaket, kibarlık ise bu ölçek kadar.