Windmolentuin in Weelde: “Moet er een molen op uw graf komen staan?”
Naar Weelde-Ravels rijden is altijd een beetje reizen, zo bedenken we als we de donkere staatsbossen achter ons hebben gelaten. We bevinden ons op een boogscheut van het buitenland, ook al is dat ‘maar’ onze noorderbuur Nederland. In de Prinsenlaan in Weelde krijgen we al een voorproefje van typische Hollandse tuininrichting. In een voortuin staan tal van kleurrijke molens te draaien. In het midden prijkt een grenspaal. Alleen tulpen ontbreken nog.
Stijn Janssen
Vandaag om 05:00
We zijn hier duidelijk op het erf van een Kempenaar gestrand: naar een voordeur is het zoeken, terwijl de achterdeur op een kier staat. We zijn wildvreemde passanten, maar de vrouw des huizes, Alice Dierckx, ontvangt ons gastvrij. Haar man geeft deze dinsdagnamiddag niet thuis. Laurent Van Der Moeren – Ran voor de vrienden en Flor voor de werkmakkers – is gaan fietsen met zijn kameraden, zo deelt Alice ons mee in haar achterkeuken. “Ik heb eerlijk gezegd niet graag dat hij nog gaat fietsen”, zucht ze. “Vorige week zijn ze om halfnegen ’s ochtends vertrokken en waren ze pas om halftien ’s avonds terug. Ze hadden honderdvijftig kilometer afgelegd.” Je moet weten dat haar man dit jaar 90 wordt en Alice binnenkort 86.