Curros no Vaticano “Tercetos de fuego”, chamoulles Otero Pedrayo ás
tríadas octosilábicas coas que Manuel Curros Enríquez compuxo o poema titulado
O Divino Sainete. Otero, seica, consideraba esta obra coma “un irmauciño”, xa que saiu á rúa no mesmo ano no que el veu ao mundo; ou sexa en 1888. Como todo texto literario, foi escrito no ronsel doutros textos precedentes. Curros permite que dous modelos anteriores poidan ser detectados no Sainete polo atento lector. Un, a Comedia –aclamada universalmente como Divina – do Dante (1307?-1321?). Outra, o poema Le Pape, que Victor Hugo deu á luz en 1878. No Divino Sainete, Curros descobre o seu interior cristián, laicista, republicán, adoptando un eficacísimo énfase satírico.