بالابلاگ آخوند به خوبی می داند که امروزه کسی پای منبر او نمی نشیند به جز نسلهای پیر و شاید عده ای روستایی و نهایتا مزدوران حکومت. پس از موسیقی و فیلم غافل نمی شود و بنوعی آنها را هم محل تبلیغ ایدئولوژی خود می کند بسیاری از بچه های به اصطلاح هنرمند در ایران همان بچه های آخوندها بوده اند و پدرشان آخوند یا عمامه دار یا بی عمامه بوده. اقلیتی هم البته اینطور نبودند و در خانواده های هنری به دنیا آمده یا استعدادی داشته اند و به دنبالش رفته اند. بیشتر موسیقی و فیلم و سریال و اینها که در سالهای اخیر ساخته شد با هدف افسرده کردن و رواج غم و نامیدی در سطح جامعه بوده است اگر آخوندها روزگاری با روضه های پرسوز و گداز مادران ما را می گریاندند امروزه هم با آهنگهای دلخراش و فیلم هایی که وجود یک کرکتر عصبی و بیمار روانی در غالب آنان هست سعی در بیمار کردن جامعه و بخصوص نسل جوان دارد. موفقیت ها و آزادی خواهی ها و رشد ها در سایه شادابی و جوانی و طراوت و سرزندگی بوجود می آید. ازغم و افسردگی هیچ چیز خوبی متولد نمی شود.