بالابلاگ صدیقه دولت‌آبادی، زاده سال ۱۲۶۱ اصفهان و فرزند میرزاهادی دولت‌آبادی بود که پدر و برادرانش، ملبس به لباس روحانیت بودند. او تحصیلاتش را در فارسی و عربی در تهران آغاز کرد، سپس تحصیلات متوسطه را در دارالفنون ادامه داد. او ۱۵ ساله بود که با اعتضادالحکما ازدواج کرد، اما ازدواجشان با شکست مواجه شد، که شکست در ازدواج، بعدها در نگرش او نسبت به‌جنس مرد و سفارش به‌تاخیر در ازدواج دختران بی‌تاثیر نبود. « وی آنقدر نسبت به‌جنس مرد حساسیت داشت که اصرار می‌کرد در روزنامه‌اش تنها مقالاتی را به‌چاپ برساند که از طرف زنان و دختران باشد و حتی اگر مقاله‌ای از مردان در مورد مباحث مورد توجه این روزنامه هم بود، باز هم به چاپ نمی‌رسید. بعضی از قوانین خاص شرکت او "مثلاً اگر دختری در سنی پایین ازدواج می‌کرد حق نداشت دیگر در شرکت او کار کند." به‌همت او در سال ۱۲۹۶ یکی از اولین دبستان‌های دخترانه، به نام «مکتب شرعیات» تأسیس شد. یکی از دفعاتی که صدیقه دولت‌آبادی برای فعالیت‌هایش دستگیرشده بود، رئیس نظمیه به وی گفت: «خانم شما صد سال زود به‌دنیا آمده‌اید» صدیقه دولت‌آبادی پاسخ داد: آقا من صد سال دیر متولد شده‌ام، اگر زودتر به‌دنیا آمده بودم نمی‌گذاشتم زنان چنین خوار و خفیف و در زنجیر شما اسیر باشند. او از بنیان‌گذاران انجمن مشروطه‌خواهان انجمن مخدرات وطن بود. همچنین، بعداً از نخستین فعالان حقوق زنان در ایران شد و نخستین نشریه زنان به‌زبان پارسی را به‌نام زبان زنان منتشر کرد. صدیقه دولت‌آبادی در ۶مرداد ۱۳۴۰ در سن ۸۰ سالگی درگذشت. و در کنار برادرش در گورستان امامزاده اسمعیل در زرگنده به‌خاک سپرده شد. حزب اللهی ها و آخوندهای متحجر پس از پیروزی انقلاب، مقبره وی را ویران کردند.