Listos-listas para autodeterminarse
10/jul./21
Cando coñecín ao poeta Antón Tovar Bobillo, como moitos da miña xeración, foi no “inferno”, que así lle chamaba á rebotica da librería Tanco o seu propietario. A primeira impresión que tiven foi a de atoparme cun home triste, tímido, introvertido e posuidor dunha sólida cultura. Contrastaba o seu carácter co do seu amigo e protector Carlos Vázquez, que era extravertido, vital e fondamente optimista. Porén ámbolos dous coincidían no compromiso coas liberdades, un profundo sentimento anticlerical e unha militancia comunista baseada na defensa dos oprimidos e na loita contra a ditadura franquista. Lémbrome que Tovar falaba cun murmurio de voz, e a súa inquedanza pesimista era suavizada pola espontaneidade da súa dona Tucha, que abriu un parénteses de felicidade na vida do poeta.